İnsan anlaşılmayı arzular ve içinden geçenleri bir yere yazar. Bu mecra belki kimsenin okumayacağı bir blogtur, belki birisinin bir gün okuma ihtimali olan bir blog. Belki de sadece keşfedilme olasılığının verdiği haz için yazar insan. Artık işine yaramayan bir defterden kopardığı bir sayfaya yazar. Onu diğer eski yazılarıyla birlikte bir poşet dosyaya koymak ve yıllarca bir kutuda unutmak üzere yazar. Belki o kutuyu zamanın dokunamadığı bir hafızası olarak görüyordur, belki birisi bir gün ilgilenir diye umuyordur. Belki de fikirlerini karanlık bir kartonda saklamak ıssız iç dünyasının maddeleşmiş bir yansımasıdır. Belki tüm bu yazdıklarına gelecekte bir gün bakıp kendi kendini anlaması ona yetecektir. Ama yetmekten daha güzeliyse onu anlayacak birisine denk gelmesidir.
