Belki unutulamayan şeylerin zamanla etkisini kaybedeceği beklentisi, belki de hayata geç kalma endişesi insanı bir şekilde devam etmeye, yeni şeyler denemeye yönlendirir. Her insan farklı şekilde devam eder tabi, ortak olansa zamanın gerisinde kalmama çabasıdır. Şu hayatta sayılı günleri olan insan için kısa süre bile durağan kalmak katlanarak artan bir stres bindirir bünyesine. Bununla beraber unutulamayan da durağan kalmıyorsa, hatta durağan kalmamak konusunda bariz bir uğraş veriyorsa, o zaman devam etmek zorunluluk haline gelir insanda. Bir zaman geçtikten sonra geriye dönülüp bakıldığındaysa artık çok şey değişmiştir. Geldiği noktaya rağmen insan, geçmişi anımsamak konusundaki motivasyonlarını kaybetmediyse, geçmiş mutluluklarını şimdiki zamanın şartlarına uydurduğu senaryoları hayal ederken bulacaktır kendini. Elbette artık geçmişin hayalleriyle bugünün gerçekliği arasında fit olmayan daha çok şey vardır. Manevra kabiliyeti de kalmamıştır. Zor bir durumdur bu. Yorar, üzer, kafa karıştırır ve iç huzura ne zaman kavuşulacağı da belli değildir. İnsan sonunu kestiremediği bu olasılıklar denizinde kendini deneme yanılma metoduyla hayatına devam ederken bulacaktır. Belki daha çok zaman, daha büyük değişiklikler, daha da devam etmeler geçmişin zaman kaymalarına bir son verecektir.
